دلم همچون هوای آسمان ابریست...
چشمانم هوس باریدن کرده اند و دهانم که تا مدتها بسته بود حال و هوای فریاد زدن دارد.
دلم چون تیرکی چوبین بر سقفی شکسته هر دم میل رها گشتن و ویران شدن دارد.
حس گنگ و مبهمی قلبم را آزار می دهد.
دلم از تنهایی به درد آمده...
آمده ام تا سکوت دلم را بشکنم...
به راستی شکستن سکوت چقدر زیباست
اگر دستی دل به شنیدن حرف های تو بسپارد...
:: بازدید از این مطلب : 469
|
امتیاز مطلب : 72
|
تعداد امتیازدهندگان : 23
|
مجموع امتیاز : 23
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
